W latach 50-tych znacznemu zwiększeniu ulega powierzchnia Nadleśnictwa. W 1952 r. przyłączono lasy miejskie miasta Złocieniec o pow. 1103 ha oraz włączono do stanu posiadania jeziora: Krosino, Wilczkowo, Wąsosze i Kańsko, o łącznej pow. 845 ha. Na podstawie Zarządzenia Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 1958 r. w skład Nadleśnictwa Złocieniec weszły również grunty orne słabej jakości z przeznaczeniem do zalesienia. Powierzchnia tych gruntów wynosiła 3644 ha.

      Rozgraniczenie i stabilizacja granic oraz określenie dokładniej powierzchni Nadleśnictwa nastąpiło w 1960 r., wraz ze sporządzeniem przez Biuro Urządzania Lasu Projektów Leśnictwa w Szczecinku „Planu definitywnego urządzenia lasu na okres od 01.10.1960 r. do 30.09.1970 r."

    W 1975 na podstawie Zarządzenia Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych Nadleśnictwo Złocieniec zostało zlikwidowane i jako obręb Złocieniec włączone do Nadleśnictwa Drawsko.

  Z dniem 01.01.1979 r. Nadleśnictwo Złocieniec ponownie rozpoczęło działalność gospodarczą, jako samodzielna jednostka administracyjna. W skład reaktywowanego Nadleśnictwa weszły cztery obręby: Złocieniec, Nowy Dwór, Sienica i Świerczyna.

   W 1982 r. z obrębu Sienica odeszło do obrębu Biały Zdrój leśnictwo Giżyno, a w 1986 r. po utworzeniu Nadleśnictwa Świerczyna, wyłączono z Nadleśnictwa Złocieniec obręby: Świerczyna i Nowy Dwór. Określony po tych zmianach zasięg administracyjny Nadleśnictwa jest zbliżony do zasięgu obecnego. W 1989 r. obręb Sienica włączono do obrębu Złocieniec, tworząc tym samym Nadleśnictwo jednoobrębowe.